پدران و مادران ما با اعتصاب علیه شاه نتیجه گرفتند. ما هم اگر واقعا تغییر می خواهیم، می توانیم و باید همان شیوه را پیاده کنیم. اعتصاب سراسری کمترین هزینه ی انسانی و قاطع ترین نتیجه ی سیاسی را به دنبال دارد. این راهکار ظرف چند روزماشین سرکوب خامنه ای را مختل می کند بدون اینکه حکومت بتواند از زرادخانه ی آدمکشی خود برای سرکوب جنبش استفاده کند. تظاهرات خیابانی به تنهایی نمی تواند رژیم را به پذیرش خواسته های دموکراتیک مردم در آورد. قدر هم عده ی مخالفان زیاد باشد تا وقتی که اعتراضات محدود به تظاهرات خیابانی است دیکتاتور به رآی مردم احترام نخواهد گذاشت. فاشیسم تا وقتی تیغ اش می برد از خونریزی ابایی ندارد. بنابراین تظاهرات تنها چاره ی کار نیست. اگر واقعا ۱۹ میلیون نفر به موسوی و ۱۳ میلیون نفر به کروبی رآی داده اند در مجموع رای ۳۲ میلیون نفر از جمعیت فعال این کشور توسط حکومت خامنه ای و شرکا ضایع شده.
اقتصاد کشور را این ۳۲ میلیون نفر می گردانند نه آن دو سه میلیون پاسدار و بسیجی مفتخور رژیم. اگر اکثریت مطلق فعالان اقتصادی ایران باید پای رآی شان بایستند. اگر به قدر آن قهرمانانی که جلوی صف تظاهرات جلوی دیکتاتور سینه سپر می کنند شجاع نیستم و از جان مان می ترسیم، سرکار نرفتن که خطرجانی ندارد. گیریم که همه ی این ۳۲ میلیون ضدولایت فقیه نباشند اما همه که مخالف دولت کودتای احمدی نژاد هستند. پس چه توجیهی دارد که برای دولت غاصب و کودتاچی کار کنیم وقتی که دیکتاتور رآی مان را سوزانده و بهترین جوانان مان را به خاک و خون کشیده است؟
برای به ثمر رساندن این جنبش تا خلع دیکتاتور خامنه ای و اراذل اطرافش بیاید از کارخانه، اداره، پادگان، بازار و مدرسه ی خودمان شروع کنیم تا در نهایت یک اعتصاب سراسری را سازمان دهیم. موسوی هم امروز (شنبه) با هشیاری در سخنرانی اش اشاره کرد که اگر مرا گرفتند اعتصاب کنید. به نظر من حتی نباید منتظر شویم تا موسوی را بگیرند و بعد اعتصاب کنیم. اما خود ما مردم اگر اراده کنیم می توانیم بدون نیاز به آقابالاسر شریان های حیاتی دیکتاتوری را ظرف چند روز مختل کنیم و فقط خدمات حیاتی مثل بیمارستان ها و آتش نشانی و خدمات شهری در خدمت این جنبش باشکوه مردمی باشند. هیچ قدرتی نمی تواند در برابر اراده ی ۳۲ میلیون نفر اعتصابی مصمم بایستند. بیایید دست به دست هم دهیم و قرار بگذاریم که از روزی یکشنبه سر کار نرویم. با یک اعتصاب سراسری تومار این حکومت دروغ و جنایت را در هم بپیچیم و خامنه ای ملعون را هم مثل شاه روانه ی زباله دان تاریخ می کنیم. نترسیم ما همه با هم هستیم.
اقتصاد کشور را این ۳۲ میلیون نفر می گردانند نه آن دو سه میلیون پاسدار و بسیجی مفتخور رژیم. اگر اکثریت مطلق فعالان اقتصادی ایران باید پای رآی شان بایستند. اگر به قدر آن قهرمانانی که جلوی صف تظاهرات جلوی دیکتاتور سینه سپر می کنند شجاع نیستم و از جان مان می ترسیم، سرکار نرفتن که خطرجانی ندارد. گیریم که همه ی این ۳۲ میلیون ضدولایت فقیه نباشند اما همه که مخالف دولت کودتای احمدی نژاد هستند. پس چه توجیهی دارد که برای دولت غاصب و کودتاچی کار کنیم وقتی که دیکتاتور رآی مان را سوزانده و بهترین جوانان مان را به خاک و خون کشیده است؟
برای به ثمر رساندن این جنبش تا خلع دیکتاتور خامنه ای و اراذل اطرافش بیاید از کارخانه، اداره، پادگان، بازار و مدرسه ی خودمان شروع کنیم تا در نهایت یک اعتصاب سراسری را سازمان دهیم. موسوی هم امروز (شنبه) با هشیاری در سخنرانی اش اشاره کرد که اگر مرا گرفتند اعتصاب کنید. به نظر من حتی نباید منتظر شویم تا موسوی را بگیرند و بعد اعتصاب کنیم. اما خود ما مردم اگر اراده کنیم می توانیم بدون نیاز به آقابالاسر شریان های حیاتی دیکتاتوری را ظرف چند روز مختل کنیم و فقط خدمات حیاتی مثل بیمارستان ها و آتش نشانی و خدمات شهری در خدمت این جنبش باشکوه مردمی باشند. هیچ قدرتی نمی تواند در برابر اراده ی ۳۲ میلیون نفر اعتصابی مصمم بایستند. بیایید دست به دست هم دهیم و قرار بگذاریم که از روزی یکشنبه سر کار نرویم. با یک اعتصاب سراسری تومار این حکومت دروغ و جنایت را در هم بپیچیم و خامنه ای ملعون را هم مثل شاه روانه ی زباله دان تاریخ می کنیم. نترسیم ما همه با هم هستیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر