یخ های اقیانوس منجمد شمالی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به طرز نگران کننده ای نازک تر شده اند. نتایج تازه ای که فضاپیمای ناسا ثبت کرده به روشنی گویای تسریع این روند خطرناک در طی پنج سال اخیر است.
دانشمندن ناسا و دانشگاه واشنگتن در سیاتل با کمک ماهوراه ی ICESSat این پژوهش را انجام داده اند که تاکنون جامع ترین پژوهش درباره ی وضعیت یخ های شمالگان محسوب می شود. نتایج این پژوهش در ژورنال پژوهش های ژئوفیزیک اقیانوسی منتشر شده است.
عکس های ماهواره ای از نتایج این پژوهش خود گویای این روند خطرناک هستند:
تصویر ۱
تصویر ۲
منبع: سایت ناسا
تصویر 1 بالا نشان می دهد که ضخامت یخ های شمالگان سالانه ۱۷ سانتیمتر کاسته می شود. تصویر ۲ هم نشان می دهد که سالانه ۹۰۰ کیلومتر مکعب از حجم یخ های قطب شمال کاسته شده است. برای اینکه تصوری از بزرگی این فاجعه داشته باشیم تصور کنید که با این مقدار یخی که هر سال کاسته می شود می توان کل شهر تهران را به ارتفاع ۳ متر از یخ بپوشاند. دانشمندان تقریبا اتفاق نظر دارند که عامل اصلی این پدیده ی گرمایش زمین، دی اکسید کربنی است که در اثر مصرف فزاینده ی سوخت های فسیلی به طرز به سابقه ای در اتمسفر متراکم شده و موجب کاهش قدرت زمین در بازتاب اشعه ی نورانی خورشید و در نتیجه گرم تر شدن فزاینده ی کره زمین شده است. بسیاری از دانشمندان معتقدند اگر افزایش دمای متوسط سیاره به دو درجه سانتیگراد برسد این روند به معنای ورود کره ی زمین (و البته ما ساکنان این سیاره) به یک دوره ی بحران «بی بازگشت» آب و هوایی است که عملاً‌هیچ کس روی این سیاره از اثرات مخرب آن (طوفان ها، خشکسالی ها، سیل و آب گرفتگی نقاط پست ساحلی) در امان نخواهد بود. مقابله با این شرایط یک عزم راسخ جهانی را برای محدود کردن رهایش دی اکسید کربن می طلبد که تاکنون دولت های قدرتمند از آن عاجز مانده اند. به طوری که بزرگترین آلوده کننده ی محیط زیست جهان، یعنی آمریکا، هنوز حتی پیمان کیوتو را امضا نکرده است.
در این وضع اگر تک تک ما به عنوان ساکنان این سیاره در برابر این خطر قریب الوقوع احساس مسئولیت نکنیم و با تلاش جمعی خود طرحی نو برای سامان زندگی مان برپایه ی توسعه ی پایدار نیفکنیم بعید نیست نسل های آتی هرگز ما را به خاطر کاهلی مان نبخشند.
(عکس ها و توضیحات بیشتر در سایت ناسا)
دانشمندن ناسا و دانشگاه واشنگتن در سیاتل با کمک ماهوراه ی ICESSat این پژوهش را انجام داده اند که تاکنون جامع ترین پژوهش درباره ی وضعیت یخ های شمالگان محسوب می شود. نتایج این پژوهش در ژورنال پژوهش های ژئوفیزیک اقیانوسی منتشر شده است.
عکس های ماهواره ای از نتایج این پژوهش خود گویای این روند خطرناک هستند:
تصویر ۱
تصویر ۲منبع: سایت ناسا
تصویر 1 بالا نشان می دهد که ضخامت یخ های شمالگان سالانه ۱۷ سانتیمتر کاسته می شود. تصویر ۲ هم نشان می دهد که سالانه ۹۰۰ کیلومتر مکعب از حجم یخ های قطب شمال کاسته شده است. برای اینکه تصوری از بزرگی این فاجعه داشته باشیم تصور کنید که با این مقدار یخی که هر سال کاسته می شود می توان کل شهر تهران را به ارتفاع ۳ متر از یخ بپوشاند. دانشمندان تقریبا اتفاق نظر دارند که عامل اصلی این پدیده ی گرمایش زمین، دی اکسید کربنی است که در اثر مصرف فزاینده ی سوخت های فسیلی به طرز به سابقه ای در اتمسفر متراکم شده و موجب کاهش قدرت زمین در بازتاب اشعه ی نورانی خورشید و در نتیجه گرم تر شدن فزاینده ی کره زمین شده است. بسیاری از دانشمندان معتقدند اگر افزایش دمای متوسط سیاره به دو درجه سانتیگراد برسد این روند به معنای ورود کره ی زمین (و البته ما ساکنان این سیاره) به یک دوره ی بحران «بی بازگشت» آب و هوایی است که عملاً‌هیچ کس روی این سیاره از اثرات مخرب آن (طوفان ها، خشکسالی ها، سیل و آب گرفتگی نقاط پست ساحلی) در امان نخواهد بود. مقابله با این شرایط یک عزم راسخ جهانی را برای محدود کردن رهایش دی اکسید کربن می طلبد که تاکنون دولت های قدرتمند از آن عاجز مانده اند. به طوری که بزرگترین آلوده کننده ی محیط زیست جهان، یعنی آمریکا، هنوز حتی پیمان کیوتو را امضا نکرده است.
در این وضع اگر تک تک ما به عنوان ساکنان این سیاره در برابر این خطر قریب الوقوع احساس مسئولیت نکنیم و با تلاش جمعی خود طرحی نو برای سامان زندگی مان برپایه ی توسعه ی پایدار نیفکنیم بعید نیست نسل های آتی هرگز ما را به خاطر کاهلی مان نبخشند.
(عکس ها و توضیحات بیشتر در سایت ناسا)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر