عده ی زیادی از کاربران بالاترین شهروند درجه دو این جامعه مجازی هستند. چطور؟ به سادگی حق رای ندارند. چرا؟ چون به جبر جغرافیایی (و اقتصادی) در ایران پشت دیوار سانسور فاشیسم اسلامی زندگی می کنند. برای رسیدن به مدال «شما بالاترین هستید» بالای ۹۰ درصد کاربران ایران باید از انواع سایت ها و نرم افزارهای فیلترشکن (پروکسی) استفاده کنند . مشکل این است که خیلی از فیلترشکن ها (یا شایده همه شان؟) با تکنولوژی آژاکس (Asynchronous JavaScript and XML) در دکمه های امتباز دهی کار نمی کنند .
من درباره ی گذشته ی سیستم امتیازدهی بالاترین نمی دانم اما می دانم که امتیازدهی بدون آژاکس هم ممکن بود و بعد طبیعتا این سوال مطرح می شود که آیا صاحبان بالاترین موقع گذاشتن سیستم آژاکس برای سیستم امتیازدهی خبر نداشته اند که با این کار اکثریت کاربران داخل ایران را از شکل دهی صفحه ی داغ بالاترین محروم می کنند؟ گیریم که خبر نداشته اند اما چرا تا به حال یک روایت بدون آژاکس از صفحه هایشان فراهم نکرده اند؟ آیا از لحاظ نرم افزاری این کار ناممکنی است؟ نه ولی به هر حال کاری است. و با منطق شرکتی اگر یک کار به صرفه نباشد انجامش توجیهی ندارد.
البته اینکه این که این وضع چقدر در دنیای واقعی می تواند تاثیر داشته باشد به یک تحقیق گسترده ی جداگانه نیاز دارد که در رژیم ج.ا. البته ممکن نیست. اما مسلم است که ما کاربران بالاترین خیلی راحت می توانیم درباره ی میزان اهمیت کلیک ها و محتوا هایمان مبالغه کنیم.
چیزی که مسلم است این است که در غیاب مشارکت عمده ی کاربران داخل ایران، این امکان برای یک عده ی معدود اما سازمانیافته و مجهز به اسلحه ی مسنجر یا سازمان نیافته اما به قدر کافی همفکر و بی کار (!) در خارج از کشور فراهم می شود تا سلیقه های خود را به عنوان mainstream بالاترین که شاید تا حد زیادی نماینده ی mainstream وب فارسی هم باشد دیکته کنند و این یعنی دادن میدان دادن به مهندسی افکار عمومی توسط این گروه های کاربران «خارج نشین» و به روشنی اصلاح طلب.
برای سایتی که خیلی کاربران اش امیدوارند که در آن یک مدل مجازی از تمرین دموکراسی ایرانیان را پیش می برند این اصلا رکورد خوبی نیست چون این اصلا کار دموکراتیکی نیست که به راحتی هر چه تمام تر یک عده از بازیگران رو به صرف محل زندگی شان کلا «بی خیال» شد. در حالی که همین کاربران هستند که بخش بزرگی از ترافیک سایت (فکر کنم بالای پنجاه درصد؟) و به تبع آن قیمت تبلیغ و در نتیجه سود بالاترین را تضمین و تأمین می کنند. بالاترین هر چه باشد یک تعاونی یا بنگاه خیریه نیست. کاربر ایرانی بالاترین برای این شرکت، نقش کارگر بی حقوق جهان سومی را بازی می کنند. واقعا «دنیای مجازی» کاملا هم مجازی نیست.
اما از جنبه ی دلاری قضیه می توان پرسید که آیا اعمال این تبعیض در نهایت محاسبه برای صاحبان بالاترین سودی دارد؟ من در این مورد اطلاعی ندارم بنابراین گمانه زنی نمی کنم. چیزی که مسلم می نماید این است که اگر بالاترین شانس کاربری مساوی به کاربران داخل ایران را فراهم کرده بود آنها با علاقه ی بیشتری در بالاترین فعالیت می کردند و لذا بر ترافیک بالاترین و به تبع آن به سود ناشی از تبلیغات بالاترین افزوده می شد.
من درباره ی گذشته ی سیستم امتیازدهی بالاترین نمی دانم اما می دانم که امتیازدهی بدون آژاکس هم ممکن بود و بعد طبیعتا این سوال مطرح می شود که آیا صاحبان بالاترین موقع گذاشتن سیستم آژاکس برای سیستم امتیازدهی خبر نداشته اند که با این کار اکثریت کاربران داخل ایران را از شکل دهی صفحه ی داغ بالاترین محروم می کنند؟ گیریم که خبر نداشته اند اما چرا تا به حال یک روایت بدون آژاکس از صفحه هایشان فراهم نکرده اند؟ آیا از لحاظ نرم افزاری این کار ناممکنی است؟ نه ولی به هر حال کاری است. و با منطق شرکتی اگر یک کار به صرفه نباشد انجامش توجیهی ندارد.
البته اینکه این که این وضع چقدر در دنیای واقعی می تواند تاثیر داشته باشد به یک تحقیق گسترده ی جداگانه نیاز دارد که در رژیم ج.ا. البته ممکن نیست. اما مسلم است که ما کاربران بالاترین خیلی راحت می توانیم درباره ی میزان اهمیت کلیک ها و محتوا هایمان مبالغه کنیم.
چیزی که مسلم است این است که در غیاب مشارکت عمده ی کاربران داخل ایران، این امکان برای یک عده ی معدود اما سازمانیافته و مجهز به اسلحه ی مسنجر یا سازمان نیافته اما به قدر کافی همفکر و بی کار (!) در خارج از کشور فراهم می شود تا سلیقه های خود را به عنوان mainstream بالاترین که شاید تا حد زیادی نماینده ی mainstream وب فارسی هم باشد دیکته کنند و این یعنی دادن میدان دادن به مهندسی افکار عمومی توسط این گروه های کاربران «خارج نشین» و به روشنی اصلاح طلب.
برای سایتی که خیلی کاربران اش امیدوارند که در آن یک مدل مجازی از تمرین دموکراسی ایرانیان را پیش می برند این اصلا رکورد خوبی نیست چون این اصلا کار دموکراتیکی نیست که به راحتی هر چه تمام تر یک عده از بازیگران رو به صرف محل زندگی شان کلا «بی خیال» شد. در حالی که همین کاربران هستند که بخش بزرگی از ترافیک سایت (فکر کنم بالای پنجاه درصد؟) و به تبع آن قیمت تبلیغ و در نتیجه سود بالاترین را تضمین و تأمین می کنند. بالاترین هر چه باشد یک تعاونی یا بنگاه خیریه نیست. کاربر ایرانی بالاترین برای این شرکت، نقش کارگر بی حقوق جهان سومی را بازی می کنند. واقعا «دنیای مجازی» کاملا هم مجازی نیست.
اما از جنبه ی دلاری قضیه می توان پرسید که آیا اعمال این تبعیض در نهایت محاسبه برای صاحبان بالاترین سودی دارد؟ من در این مورد اطلاعی ندارم بنابراین گمانه زنی نمی کنم. چیزی که مسلم می نماید این است که اگر بالاترین شانس کاربری مساوی به کاربران داخل ایران را فراهم کرده بود آنها با علاقه ی بیشتری در بالاترین فعالیت می کردند و لذا بر ترافیک بالاترین و به تبع آن به سود ناشی از تبلیغات بالاترین افزوده می شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر