چطور زمان و روال یک جلسه ی دموکراتیک را تعیین کنیم؟ (معرفی doodle)

فرض کنید می خواهید یک جلسه با شرکت چندین نفر از دوستان برگزار کنید. خب، اگر بخواهید دموکراتیک عمل کنید چطور زمان و دستور جلسه را تعیین می کنید؟ به تک تک افراد زنگ می زنید و نظرشان را می پرسید؟ البته این کار ساده ای نیست. علاوه بر اینکه جمع بندی نظرات چندین نفر نفر ساده نیست زمان و هزینه ی تماس، و البته ریسک امنیتی را هم باید در نظر بگیرد. خب اگر اکثر شرکت کنندگان به اینترنت دسترسی منظم داشته باشند اینجا doodle به کارتان می آید. البته دودل فقط برای تنظیم جلسه نیست بلکه زمان و برنامه ی هر رخدادی را که نیاز به تصمیم جمعی دارد می توانید با آن تنظیم کنید. مثلا یک برنامه ی کوه نوردی، مسابقه یا ...

شیوه ی کار با دودل بسیار ساده است.

- مثل سایت های دیگر اول باید یک اکانت در doodle.com باز کنید:




- سپس مشخصات خود را وارد کنید و دکمه ی Create Account را بزنید:



- یک ایمیل Activate account به ایمیل شما فرستاده می شود. به حساب ایمیل خود بروید و در این ایمیل لینک را کلیک کنید تا اکانت تان فعال شود. سپس ایمیل و پسورد خود را وارد کنید تا این صفحه برایتان بیاید:


- برای تنظیم وقت رخداد Schedule an event را بزنید تا به صفحه ی تنظیم زمان بروید. تنظیم زمان در چهار گام ساده انجام می شود:

زمان و توضیح و مشخصات خود وارد کنید و Next را بزنید:



تاریخ جلسه را مشخص کنید ( به تقویم میلادی) و Next را بزنید:

- بازه های زمانی پیشنهادی را مشخص کنید ( در صورت لزوم با کلیک add further time slots می توانید تعداد گزینه ها را افزایش دهید):

خب رأی گیری آماده است. حال می توانید لینک این رأی گیری را کپی کنید و برای همه ی کسانی که قرار است نظر دهند بفرستید (همچنین می توانید مضمون رأی گیری را ویرایش کنید و...)
اگر لینک بالا را باز کنید می بینید که این رای گیری ابتدا به این شکل است:

- حال هر کس که لینک رای گیری را دریافت کند می تواند در کادر سمت چپ نام خود را بنویسد و هر چند تا از گزینه ها را که مناسب دید تیک بزند و با زدن Save رای خود را ثبت کند. برای رای دادن لازم نیست افراد اکانت دودل داشته باشند. به علاوه افراد می توانند کامنت بگذارند . هر کس که رای می دهد یک ایمیل آگاهی برای شما ( ایجادکننده ی رای گیری) فرستاده می شود.

بعد از اینکه چند نفر رای دادند نتیجه رای گیری شبیه به این شکل خواهد بود:



می بینید که بر اساس رای گیری بالا زمانی که اکثریت مناسب دیده اند ساعت ۱۸-۱۹ است. به این ترتیب زمان رخداد به طور کاملا دموکراتیک تعیین می شود.
------

شبیه همین روند نظرسنجی را می توانید برای انواع رای گیری ها (مثلاً درباره ی دستور جلسه) هم تکرار کنید. برای این کار در ابتدای روال باید Make a Choice را انتخاب کنید:


حال گزینه ها را تعیین کنید (لازم به گفتن نیست که دامنه ی گزینه ها باید گسترده باشد تا بتواند نظرات گوناگون را پوشش دهد)
در مرحله ی بعد انتخاب کنید که خودتان می خواهید مردم را به نظر دادن دعوت کنید یا doodle این کار را برایتان کند (گزینه ی دوم جدید است و من امتحان نکرده ام).

خب نظرسنجی آماده است. مثل مورد قبل می توانید لینک نظرسنجی را برای همقطارهایتان بفرستید.
در نهایت بعد از اینکه مردم رای دادند نتیجه چیزی شبیه این خواهد بود که می توانید بر اساس آن گزینه (های) مورد نظر را انتخاب کنید:
خب به این ترتیب به فرض اینکه همه ی افراد به ایمیل دسترسی داشته باشند شما می توانید به طور کاملا دموکراتیک و امن زمان و دستور جلسه را مشخص کنید. موفق باشید.


پ.ن. به زودی یک سری نکات مفید برای برگزار کردن جلسات دموکراتیک بر پایه ی تصمیم گیری توافقی consensus decision making را می نویسم.

چرا جمهوری ایرانی (و نه جمهوری اسلامی)؟

اخیراً میرحسین موسوی گفته « به نفع همه ماست شعارهایی متناسب با ظرفیت کشور طرح کنیم و از طرح شعارهای انحرافی و غیرمنطبق با وضعیت کشور بپرهیزیم.» منظورش روشن است : فریاد «استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی» مردم به مذاق این کارگزار قدیمی بنیانگزار جمهوری اسلامی خوش نمی آید. تا اینجای قضیه هیچ جای تعجب نیست. اما قضیه وقتی پارادوکسیکال می شود که موسوی و تشکیلات اش ادعای مردمی بودن دارند. اما «جمهوری اسلامی» تا چه حد «متناسب با ظرفیت کشور» است؟


خواست «جمهوری اسلامی» به این معنی است که قوانین کشور (دست کم تا حدی) برپایه ی شریعت اسلام باشد وگرنه صفت«اسلامی» زائده ی بیهوده ایست. و امثال موسوی تأکید دارند که اسلام هنوز دین اکثریت مردم کشور است. خب گیریم که این درست باشد. اما آیا مسلمان بودن مردم به معنای آن است که مردم خواهان حکومت شریعتمدار (تئوکراسی) هستند؟

در پاسخ به این سوال، نتیجه ی نظرسنجی از مردم در مورد نقش شریعت در مقایسه با ترکیه، مصر اندونزی و پاکستان بسیار گویاست :



بر مبنای این نظرسنجی که توسط موسسه ی معتبر گالوپ در سال ۲۰۰۷ انجام شده، می بینیم که ایران پس از ترکیه سکولارترین کشور جهان اسلام است. فقط حدود ۱۵ درصد مردم ایران معتقدند که «شریعت باید تنها منبع قانون گذاری باشد». و این در حالی است که در اصل چهار قانون اساسی ج.ا درج شده:

«کلیه قوانین و مقررات مدنی، جزایی، مالی، اقتصادی، اداری، فرهنگی، نظامی، سیاسی و غیر اینها باید بر اساس موازین اسلامی باشد. این اصل بر اطلاق یا عموم همه اصول قانون اساسی و قوانین و مقررات دیگر حاکم است و تشخیص این امر بر عهده فقهاء شورای نگهبان است.»

بنابراین تناقض سخنان اصلاح طلب های از سنخ موسوی و خاتمی روشن است: از یک طرف برخلاف نظر اکثریت قاطع (۸۵ درصد) مردم کشور، قاطعانه خواهان حفظ قانون اساسی شریعتمدار فعلی هستند و از سوی دیگر تشکیلات خود را مردمی می دانند. اما بر مبنای این نظرسنجی، نفی شعار «جمهوری ایرانی» را به بهانه ی «نامتناسب بودن با ظرفیت کشور»‌ جز دهن کجی به خواست قاطبه ی مردم ایران چگونه می توان می توان تلقی کرد؟

منبع نمودار: مجله New Internationalist

رژیم ج.ا از چه کسی بیشتر می ترسد؟

علیرضا بهشتی آزاد شد، با پرداخت وثیقه ی ۲۰۰ میلیونی. بهشتی مشاور بلندپایه ی موسوی و از سردمداران تشکیلات جنبش راه سبز (جرس) است.
محمدعلی دادخواه آزاد شد، با پرداخت وثیقه ی ۵۰۰ میلیونی. دادخواه وکیل عضو كانون مدافعان حقوق بشر است.
شیوا نظر آهاری آزاد نشد. چون خانواده اش امکان پرداخت وثیقه ی ۵۰۰ میلیونی را ندارند. جرم شیوا فعالیت حقوق بشری است.

سوال: رژیم ج.ا. از چه کسی بیشتر می ترسد؟ یک اصلاح طلب دم کلفت یا یک فعال بی پناه حقوق بشری؟

تبعیض حق رای در بالاترین

عده ی زیادی از کاربران بالاترین شهروند درجه دو این جامعه مجازی هستند. چطور؟ به سادگی حق رای ندارند. چرا؟ چون به جبر جغرافیایی (و اقتصادی) در ایران پشت دیوار سانسور فاشیسم اسلامی زندگی می کنند. برای رسیدن به مدال «شما بالاترین هستید» بالای ۹۰ درصد کاربران ایران باید از انواع سایت ها و نرم افزارهای فیلترشکن (پروکسی) استفاده کنند . مشکل این است که خیلی از فیلترشکن ها (یا شایده همه شان؟) با تکنولوژی آژاکس (Asynchronous JavaScript and XML) در دکمه های امتباز دهی کار نمی کنند .

من درباره ی گذشته ی سیستم امتیازدهی بالاترین نمی دانم اما می دانم که امتیازدهی بدون آژاکس هم ممکن بود و بعد طبیعتا این سوال مطرح می شود که آیا صاحبان بالاترین موقع گذاشتن سیستم آژاکس برای سیستم امتیازدهی خبر نداشته اند که با این کار اکثریت کاربران داخل ایران را از شکل دهی صفحه ی داغ بالاترین محروم می کنند؟ گیریم که خبر نداشته اند اما چرا تا به حال یک روایت بدون آژاکس از صفحه هایشان فراهم نکرده اند؟ آیا از لحاظ نرم افزاری این کار ناممکنی است؟ نه ولی به هر حال کاری است. و با منطق شرکتی اگر یک کار به صرفه نباشد انجامش توجیهی ندارد.


البته اینکه این که این وضع چقدر در دنیای واقعی می تواند تاثیر داشته باشد به یک تحقیق گسترده ی جداگانه نیاز دارد که در رژیم ج.ا. البته ممکن نیست. اما مسلم است که ما کاربران بالاترین خیلی راحت می توانیم درباره ی میزان اهمیت کلیک ها و محتوا هایمان مبالغه کنیم.

چیزی که مسلم است این است که در غیاب مشارکت عمده ی کاربران داخل ایران، این امکان برای یک عده ی معدود اما سازمانیافته و مجهز به اسلحه ی مسنجر یا سازمان نیافته اما به قدر کافی همفکر و بی کار (!) در خارج از کشور فراهم می شود تا سلیقه های خود را به عنوان mainstream بالاترین که شاید تا حد زیادی نماینده ی mainstream وب فارسی هم باشد دیکته کنند و این یعنی دادن میدان دادن به مهندسی افکار عمومی توسط این گروه های کاربران «خارج نشین» و به روشنی اصلاح طلب.

برای سایتی که خیلی کاربران اش امیدوارند که در آن یک مدل مجازی از تمرین دموکراسی ایرانیان را پیش می برند این اصلا رکورد خوبی نیست چون این اصلا کار دموکراتیکی نیست که به راحتی هر چه تمام تر یک عده از بازیگران رو به صرف محل زندگی شان کلا «بی خیال» شد. در حالی که همین کاربران هستند که بخش بزرگی از ترافیک سایت (فکر کنم بالای پنجاه درصد؟) و به تبع آن قیمت تبلیغ و در نتیجه سود بالاترین را تضمین و تأمین می کنند. بالاترین هر چه باشد یک تعاونی یا بنگاه خیریه نیست. کاربر ایرانی بالاترین برای این شرکت، نقش کارگر بی حقوق جهان سومی را بازی می کنند. واقعا «دنیای مجازی» کاملا هم مجازی نیست.


اما از جنبه ی دلاری قضیه می توان پرسید که آیا اعمال این تبعیض در نهایت محاسبه برای صاحبان بالاترین سودی دارد؟ من در این مورد اطلاعی ندارم بنابراین گمانه زنی نمی کنم. چیزی که مسلم می نماید این است که اگر بالاترین شانس کاربری مساوی به کاربران داخل ایران را فراهم کرده بود آنها با علاقه ی بیشتری در بالاترین فعالیت می کردند و لذا بر ترافیک بالاترین و به تبع آن به سود ناشی از تبلیغات بالاترین افزوده می شد.

رسانه شمایید، لکن...

زرت و پرت زیادی نکنید. مبادا پایتان را هم از گلیم سبز اصلاح طلبی بیرون نگذارید. رهبری «راه سبز امید» مصلحت شما را تشخیص می دهد و مراتب را به حیث مقتضی به اطلاعت تان می رساند. بچه های سبز خوبی باشید. رسانه شمایید.

آرمان، نوجوان شیرازی دیگر شهید مقاومت مردمی در برابر رژیم

‫آرمان استخریان 16 ساله فرزند احمد، از مجروحان ‫حوادث پس از انتخابات که در در روز سوم تیرماه بر اثر شدت‬ ‫ضرب ‌ی وارده به کما رفت جان خود را از دست داده است. این تجمع به درگیری ‫بین نیروهای بسیج و لباس شخصی با مردم می ‌انجامد.‬ ‫در این درگیری استخریان مضروب و به بیمارستان نمازی‬ ‫شیراز منتقل م ‌شود. وی در حدود ۱۷ روز در کما بوده و‬ ‫پس از فوت، جسد وی پس از سه روز به صورت مشروط‬ ‫به خانواده تحویل داده شد.


در پرونده پزشکی علت فوت‬ ‫تصادف ذکر شده است در حال ‌که شاهدان عنوان می ‌دارند‬ که ‫روز واقعه به علت تراکم بسیار بالای جمعیت و همین ‌طور‬ ‫درگیر ‌های جاری اساسا امکان حرکت و حضور اتومببیل‬‫ ‫در منطقه درگیری وجود نداشته است. وی به همراه یکی‬ از بست‌گان خود در این تجمع حضور داشته است.‬

‫پس از تحویل جسد به خانواد ‌ی استخریان، نیروهای‬ ‫امنیتی امکان برگزاری هرگونه مراسم را به خانواده‬ نمی ‫‌‌دهند و این خانواده تحت فشار مجبور م ‌شود حتا‬ منزل مسکونی خود را در منطقه فخرآباد شیراز ترک کند،‬ ‫همچنین نیروهای امنیتی تمامی پارچه نوشت ‌ها و دسته‬ ‌های ارسالی را جمع کرده و با خود بردند.‬

‫پدر آرمان استخریان از زندانیان سیاسی سابق بوده که در ‫سا ‌های گذشته 01 سال در زندان بوده و دو سال پیش‬ ‫از دنیا رفته است.‬

منبع : خیابان

نظرسنجی ولایتی

آب شدن یخ های قطب شمال- شواهد نگران کننده جدید ناسا

یخ های اقیانوس منجمد شمالی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به طرز نگران کننده ای نازک تر شده اند. نتایج تازه ای که فضاپیمای ناسا ثبت کرده به روشنی گویای تسریع این روند خطرناک در طی پنج سال اخیر است.

دانشمندن ناسا و دانشگاه واشنگتن در سیاتل با کمک ماهوراه ی ICESSat این پژوهش را انجام داده اند که تاکنون جامع ترین پژوهش درباره ی وضعیت یخ های شمالگان محسوب می شود. نتایج این پژوهش در ژورنال پژوهش های ژئوفیزیک اقیانوسی منتشر شده است.

عکس های ماهواره ای از نتایج این پژوهش خود گویای این روند خطرناک هستند:

تصویر ۱


تصویر ۲

منبع:‌ سایت ناسا

تصویر 1 بالا نشان می دهد که ضخامت یخ های شمالگان سالانه ۱۷ سانتیمتر کاسته می شود. تصویر ۲ هم نشان می دهد که سالانه ۹۰۰ کیلومتر مکعب از حجم یخ های قطب شمال کاسته شده است. برای اینکه تصوری از بزرگی این فاجعه داشته باشیم تصور کنید که با این مقدار یخی که هر سال کاسته می شود می توان کل شهر تهران را به ارتفاع ۳ متر از یخ بپوشاند. دانشمندان تقریبا اتفاق نظر دارند که عامل اصلی این پدیده ی گرمایش زمین، دی اکسید کربنی است که در اثر مصرف فزاینده ی سوخت های فسیلی به طرز به سابقه ای در اتمسفر متراکم شده و موجب کاهش قدرت زمین در بازتاب اشعه ی نورانی خورشید و در نتیجه گرم تر شدن فزاینده ی کره زمین شده است. بسیاری از دانشمندان معتقدند اگر افزایش دمای متوسط سیاره به دو درجه سانتیگراد برسد این روند به معنای ورود کره ی زمین (و البته ما ساکنان این سیاره) به یک دوره ی بحران «بی بازگشت» آب و هوایی است که عملاً‌هیچ کس روی این سیاره از اثرات مخرب آن (طوفان ها، خشکسالی ها، سیل و آب گرفتگی نقاط پست ساحلی) در امان نخواهد بود. مقابله با این شرایط یک عزم راسخ جهانی را برای محدود کردن رهایش دی اکسید کربن می طلبد که تاکنون دولت های قدرتمند از آن عاجز مانده اند. به طوری که بزرگترین آلوده کننده ی محیط زیست جهان، یعنی آمریکا، هنوز حتی پیمان کیوتو را امضا نکرده است.

در این وضع اگر تک تک ما به عنوان ساکنان این سیاره در برابر این خطر قریب الوقوع احساس مسئولیت نکنیم و با تلاش جمعی خود طرحی نو برای سامان زندگی مان برپایه ی توسعه ی پایدار نیفکنیم بعید نیست نسل های آتی هرگز ما را به خاطر کاهلی مان نبخشند.

(عکس ها و توضیحات بیشتر در سایت ناسا)

برنامه تجمعات 30 تیر

سه شنبه ۳۰ تیر ۸۸ در سراسر کشور
ساعت تجمع ۱۶:۰۰
( اطلاع رسانی وسیع با شما )

لطفاً‌ قبل از خواندن برنامه وقتی را برای خواندن کامل بیانیه بگذارید.

مروری بر تاریخ و روز 30 تیر

خیزش 30 تیر : سي ام تير سال 1331 خورشیدی ، پس از پنج روز تظاهرات خونين و پر تلفات در تهران و پاره اي از شهرهاي ديگر، شاه مجبور شد كه شرايط دكتر محمد مصدق را بپذيرد و از او بخواهد كه بار ديگر رياست دولت را بر عهده گيرد. دكتر مصدق به عنوان اعتراض به مداخلات شاه در امور اجرايي، از رياست دولت كناره گيري كرده بود و شاه احمد قوام را مامور تشكيل كابينه ساخته بود كه مردم به پشتيباني از دكتر مصدق به خيابان ها ريختند و تا بازگرداندن وي به رياست دولت از پاي نشستند. دكتر مصدق تاكيد داشت كه نظام حكومتي ايران مشروطه پارلماني است و شاه قانونا حق مداخله در امور اجرايي ( دولت ) را ندارد، زيرا كه رئيس دولت منتخب مجلس ( نمايندگان ملت ) است. مردم در تهران و چند شهر ديگر از جمله كرمان، شيراز، اصفهان، كرمانشاه و ... از بامداد سي ام تير ماه 1331 خورشیدی مانند روزهاي ديگر در حمايت از دكتر مصدق به خيابان ها ريخته بودند كه از ساعت 9 بامداد تظاهرات در منطقه بازار تهران و خيابان ناصرخسرو شدت بيشتري به خود گرفت. اندكي بعد گروه هاي ديگري از مردم كه در ميدان توپخانه، خيابان اكباتان، ميدان بهارستان و خيابان شاه آباد ( حد فاصل ميدان بهارستان تا ميدان مخبرالدوله ) گرد آمده بودند بر شدت تظاهرات افزودند . در اين ميان خبر رسيد كه از كرمانشاه كفن پوشان عازم تهران شده اند. ساعت ده بامداد از مقابل دانشگاه تهران كه آن زمان در حاشيه شهر بود، هزاران تن ديگر دست به راهپيمایی زده ، فرياد « يا مرگ يا مصدق » سر داده و به سوي ميدان فردوسي به حركت در آمده بودند و به همين گونه از ميدان فوزيه و نقاط ديگر شهر كه سربازان و تان كها وارد عمل شدند و مردم را به گلوله بستند . شدت عمل نظاميان درميدان بهارستان و خيابان هاي اطراف آن بيشتر بود. با وجود اين، مردم در نيمروز بر شدت تظاهرات خود افزودند و شاه كه خود را در خطر ديد تسليم شد و علاوه بر نخست وزيري، حاضر شد كه وزارت جنگ را هم به دكتر مصدق بسپارد. در مجلس هم هنگام اخذ راي اعتماد مجدد به دكتر مصدق، تنها سه نماينده راي موافق ندادند. دكتر مصدق « سي ام تير» را در تاريخ مبارزات، روزي فراموش نشدني خواند، كه مردم ايران يكدل و يک زبان بر ضد توطئه و تحريكات خارجي بپاخاستند و پيروز شدند. این وجود چرچيل نخست وزير وقت انگلستان و شاه از مخالفت و توطئه دست بر نداشتند, زيرا که شكست شاه در واقعه سي ام تير، شكست بزرگتري براي انگلستان بود كه ملي شدن صنعت نفت ايران و خلع يد از آن دولت، پايه هاي امپراتوري اش را به لرزه درآورده بود. تا اين كه يك سال و 28 روز بعد با كودتاي 28 امرداد درسال 1332خورشيدي به حكومت دكتر مصدق پايان دادند.چرچيل و دولت او با كوشش زياد ، دولت آمريكا ( ژنرال آيزنهاور ) را كه تازه روي كار آمده بود در اين براندازي با خود همدست كرد.چرچيل براي اين منظور به ديدار آيزنهاور به واشنگتن رفته بود. ترومن رئيس جمهوري قبلي آمريكا كه دولت مصدق را منتخب مردم مي دانست ، براي براندازي او تسليم فشار چرچيل نشده بود. نتايج براندازي 28 امرداد در ديدار سران آمريكا ، انگلستان و فرانسه دردسامبر همين سال در « كنفرانس برمودا» مطرح و بررسي همه جانبه شد.


مسیر های تجمعات در روز 30 تیر : ( ساعت شروع 16:00 )

با توجه به اینکه نیروی انتظامی منتقه بحران را بلوار کشاورز تا شمال شهر اعلام کرده - با تغییری در محل تجمعات نشان خواهیم داد که :
1- خس و خاشاک بحران نیست
2-خس و خاشاک در کل ایران برای دولت کودتا بحران خواهد بود.

مسیر های تجمعات :

تهران :منطقه بازار تهران - خيابان ناصرخسرو-ميدان توپخانه-خيابان اكباتان-ميدان بهارستان-ميدان مخبرالدوله
ميدان فردوسي

شهرستان ها در همان مسیر های اعلام شده برای 18 تیر استفاده کنند.

قبل از هر چیز به خاطر داشته باشید که مهم "مسیر" و "حضور" است و نه مقصد، هر کجا که با مقاومت و یا حضور نیرو های امنیتی مواجه شدید مسیر دیگری انتخاب کنید و به خاطر داشته باشید که همیشه رفتن رسیدن نیست، ولی برای رسیدن باید رفت.

اگر آمادگی ریسک یا انگیزه کافی ندارید :

چنانچه آمادگی هیچ ریسکی ندارید ولی احساس تکلیف میکنید، در حوالی کانونهای تجمع حضور پیدا کنید. بسته به میزان انگیزه و آمادگی روحی و جسمی، فاصله خود را با کانون تجمع تنظیم کنید

اگر انگیزه کافی برای شرکت در تجمع ندارید ولی عدم حضور شما ممکن است به عذاب وجدان منجر شود، در سایر خیابانها و میادین که بعنوان کانون تجمع اعلام نشده اند حضور داشته باشید. هر چه تعداد افراد اعم از سواره یا پیاده در خیابانها بیشتر باشد، تعداد افراد قانونگرا بیشتر خواهد بود ! و قوت قلب بیشتری برای حضور مسالمت آمیز به وجود آمده، احتمال تعرض به حق قانونی برای تجمعات( اصل 27) با رعایت اصول کاهش می یابد

حضور غیرطبیعی تعداد بیشماری از مردم در خیابانها خود پیام مشخصی را به همراه خواهد داشت

هدف را فراموش نکنید: حرکتی مبتنی بر قانون با رعایت متانت برای احقاق حق شهروندان در ارتباط با انتخابات ریاست جمهوری. همین ولاغیرتبعیت و الگوبرداری از روشها و گروه های غیرقانونی برای جنبش سبز مردم ایران یک سم مهلک است.ا
از همراه داشتن هر گونه اشیاء قیمتی مانند طلاجات و یا هر گونه گردن بند و امثالهم خودداری کنید چرا که از یکطرف ممکن است مفقود شوند و از سوی دیگر ممکن است مشکل ساز شوند.

تا 30 تیر این برنامه را به هر طریق ممکن منتشر کنیم. این متن برای کپی و تکثیر، و این نقشه برای راهنمایی و مشخص کردن نقاط دسترسی تهیه شده است. برای روز راهپیمایی پلاکاردها و شعارهای افشاگرانه در دخالت روسیه در انتخابات ایران به همراه داشته باشید. فیلم و عکس، و در صورت امکان تهیه رنگ سبز برای سبز کردن کف خیابانها به همراه داشته باشید. از لوازم آرایشی استفاده نکنید و همراه خود سیگار، بطری آب، و دستمال تمیز به منظور دفع اثر گاز اشک آور داشته باشید. این متن را در وبلاگهای خود منتشر کنید،

شعار های تجمع:

احمدی حیا کن دولتو رها کن
یا حسین -میر حسین
احمدی ننگ به نیرنگ تو
بسیجی حمایت حمایت


شیراز
1- خیابان ستارخان – خیابان ملاصدرا – خیابان زند – فلکه ستاد
2- میدان دانشجو (علم) – خیابان باغ ارم – بلوار آزادی – فلکه ستاد
3- چهارراه سینما سعدی – چهارراه پارامونت – خیابان مشیرفاطمی – فلکه ستاد
4- دروازه کازرون – چهارراه گمرک – چهارراه پارامونت – خیابان مشیرفاطمی – فلکه ستاد
5- شاهچراغ – چهارراه نمازی – فلکه شهرداری – چهرراه زند – فلکه ستاد
6- دروازه اصفهان – - فلکه شهرداری – چهرراه زند – فلکه ستاد
***********************
مشهد
1- پارک ملت – بولوار سجاد – فلکه راهنمایی
2- میدان بوعلی – میدان فردوسی – فلکه راهنمایی
3- خیابان مطهری – میدان تختی – فلکه راهنمایی
4- حرم امام رضا – میدان سعدی – میدان تختی – فلکه راهنمایی
5- میدان هفده شهریور – میدان ده دی – سناباد – فلکه راهنمایی
6- میدان دکتر شریعتی – فلکه احمدآباد – سه راه راهنمایی – فلکه راهنمایی
7- میدان فلسطین – سه راه راهنمایی – فلکه راهنمایی
***********************
اصفهان
1- میدان فرح آباد – خیابان وحید – خیابان بوستان ملت – سی و سه پل
2- چهاراه دانشگاه – خیابان حکیم نظامی – خیابان بوستان ملت – سی و سه پل
3- دروازه شیراز – چهارباغ بالا – سی و سه پل
4- فلکه فرودگاه (بسیج) – فلکه فیض – خیابان میرفندرسکی – چهارباغ بالا – سی و سه پل
5- فلکه بزرگمهر – فلکه خواجو – سی و سه پل
6- میدان احمدآباد – چهارراه شکرشکن – چهارراه نقاشی – فلکه خواجو – سی و سه پل
7- سبزه میدان – چهارراه شکرشکن – چهارراه نقاشی – فلکه خواجو – سی و سه پل
8- میدان نقش جهان – دروازه دولت – چهارباغ پایین – سی و سه پل
9- میدان وفایی – چهارراه دکتر بهشتی – چهارراه قصر – سی و سه پل
***********************
تبریز
1- میدان ستارخان – سه راه توکلی – چهارراه حقیقت – میدان شمس تبریزی – پل قاری
2- میدان انقلاب – سه راه توکلی – چهارراه حقیقت – میدان شمس تبریزی – پل قاری
3- تقاطع خواجه رشید – پل قاری
4- چهرراه آبرسان – چهارراه منصور – سه راه خاقانی – میدان دانشسرا – پل قاری
5- چهارراه ارتش – چهارراه باغشمال – سه راه خاقانی – میدان دانشسرا – پل قاری
6- چهارراه حکیم نظامی – چهارراه شهناز – سه راه خاقانی – میدان دانشسرا – پل قاری
7- چهارراه لاله – میدان قونقا – سه راه خاقانی – میدان دانشسرا – پل قاری
8- نصف راه – میدان قونقا – سه راه خاقانی – میدان دانشسرا – پل قاری
9- میدان بهار – چهارراه بهار – میدان نماز – میدان دانشسرا – پل قاری
***********************
گرگان
1- میدان فخرالدین اسعد – فلکه کاخ – شالیکوبی
2- میدان شهرداری – فلکه کاخ – شالیکوبی
3- میدان سرخواجه – فلکه کاخ – شالیکوبی
***********************
اهواز
1- فلکه جوادالائمه – فلکه پاداد – چهارراه آبادان – چهارراه نادری
2- چهارراه زند – چهارراه نادری
3- خزعلیه – خیابان شریعتی – چهارراه نادری
4- میدان شهید افشاری – میدان شهدا – خیابان آزادگان – چهارراه نادری
5- فلکه ساعت – پل نادری – چهارراه نادری
ساکنان کیانپارس ، زیتون کارمندی ، شهرک نفت و حصیر آباد( چهارراه آبادان – چهارراه نادری
***********************
ارومیه
1- میدان خیام – خیابان خیام جنوبی – خیابان امام – میدان مرکزی
2- میدان نه پله – خیابان سرداران – خیابان امام – فلکه مرکزی
3- دروازه شاهپور – میدان مرکزی
4- دروازه سویوغ بلاغ – میدان مرکزی
5- میدان دریا – میدان مرکزی
***********************
یزد
1- چهارراه یزدباف – چهارراه فرهنگیان – میدان بعثت – میدان امیرچخماق
2- نصر آباد – چهارراه دولت آباد – میدان بعثت – میدان امیرچخماق
3- میدان باغ ملی – میدان بهشتی – میدان امیرچخماق
4- میدان خاتمی – خیابان مهدی – خیابان امام – میدان امیرچخماق
5- میدان مارکار – بلوار بسیج – خیابان سلمان فارسی – میدان امیرچخماق
***********************
رشت
1- میدان لاکانی – سبزه میدان – میدان شهرداری
2- میدان فرهنگ – – میدان شهرداری
3- روبروی اداره ثبت – میدان شهرداری
4- لب آب – میدان صیقلان – میدان شهرداری
5- میدان گلسار – سه راه تختی – میدان شهرداری
6- پیچ سعدی – میدان شهرداری
7- سبزه میدان – میدان شهرداری
***********************
بندرعباس
1- بازار ماهی – بولوار ساحلی – ستاره جنوب
2- سه راه دلگشا – بولوار ساحلی – ستاره جنوب
3- میدان قدس – فلکه برق – بولوار ساحلی – ستاره جنوب
4- میدان شرسعتی – میدان شاه حسنی – بولوار ساحلی – ستاره جنوب
***********************
بوشهر
1- خیابان خبرنگار – خیابان بهشت شهدا – خیابان مطهری – میدان امام
2- میدان بهشت صادق – خیابان کارگر – خیابان مطهری – میدان امام
3- خیابان آتش نشانی – خیابان مطهری – میدان امام
4- خیابان جانبازان – میدان امام
5- چهارراه فضیلت – خیابان جمهوری اسلامی – خیابان مطهری – میدان امام
6- میدان شهرداری – خیابان آشوری – خیابان فرودگاه – میدان امام
***********************
اراک :
1- پل زایشگاه – میدان شورا – میدان باغ ملی
2- میدان لعلی – خیابان شهید باهنر – میدان شورا – میدان باغ ملی
3- ابتدای خیابان شهید مدنی – میدان باغ ملی
4- دروازه تهران – میدان ولیعصر – خیابان امام – میدان باغ ملی
5- ابتدایی خیابان رجایی – میدان باغ ملی
6- میدان شریعتی – سه راه ارامنه – میدان باغ ملی
***********************
کرمانشاه :
1- میدان وکیل آقا – چهارراه جوانشیر – میدان جوانشیر
2- پارک شیرین – چهارراه جوانشیر – میدان جوانشیر
3- میدان شهناز – چهارراه اجاق – چهارراه جوانشیر – میدان جوانشیر
4- چهارراه امیرکبیر – سه راه جوانشیر – میدان جوانشیر
5- میدان ایثار – سه راه جوانشیر – میدان جوانشیر
***********************
قم :
1- میدان امام – خیابان امام – میدان سعیدی
2- میدان میرزای قمی – میدان مطهری – میدان سعیدی
3- میدان روح الله – میدان شهدا – میدان حجتیه – میدان سعیدی
4- میدان توحید – نیروی هوایی – میدان سعیدی
5- میدان معصومیه – میدان سعیدی
6- میدان شهرداری – میدان الجواد – میدان سعیدی
***********************
قزوین :
1- میدان ولیعصر – خیابان طالقانی – میدان آزادی
2- میدان عارف قزوینی – بلوار مدرس – خیابان طالقانی – میدان آزادی
3- فلکه تهران قدیم – خیابان باغ دبیر – خیابان طالقانی – میدان آزادی
4- میدان سپه – خیابان سپه – میدان آزادی
5- میدان جهاد – خیابان امام – میدان آزادی
6- میدان میرعماد – خیابان نادری – میدان آزادی
***********************
اردبیل :
1- میدان علی آباد – خیابان مدرس – چهارراه امام
2- میدان بسیج – میدان شریعتی – چهارراه امام
3- میدان بسیج – خیابان امام – چهارراه امام
4- خیابان بهشتی – خیابان انقلاب – چهارراه امام
***********************
همدان :
1- میدان فلسطین – امامزاده عبدالله – میدان امام
2- میدان اکباتان – میدان امام
3- میدان شهدا – میدان مفتح – میدان امام
4- میدان فردوسی – چهارراه تختی – میدان امام
5- میدان جهاد – آرامگاه بوعلی – میدان امام
6- میدان شریعتی – چهارراه شریعتی – میدان امام
***********************
ایلام :
1- میدان 22 بهمن – میدان امام
2- میدان شهدا – میدان امام
3- چهارراه جمهوری – میدان امام
4- امام خمینی جنوبی – میدان امام
***********************
کرمان :
1- پنجراه 24 آذر – پارک شهید پذیرفته – میدان آزادی
2- حوض بزرگ نخعی – چهارراه امام جمعه – میدان آزادی
3- پارک مطهری – چهارراه خواجو – میدان آزادی
4- میدان باغ لی – چهارراه طهماسب آباد – میدان آزادی
***********************
خرم آباد :
1- پارک شریعتی – میدان آزادی
2- پل حاجی – سبزه میدان – پل بزرگ – میدان آزادی
3- میدان شهدا – سبزه میدان – پل بزرگ – میدان آزادی
4- میدان انوشیروان رضایی – میدان آزادی
5- میدان دانشجو – تقاطع بسیج – میدان آزادی
***********************
سنندج :
1- پارک استقلال – میدان اقبال
2- میدان انقلاب – میدان اقبال
3- چهارراه وکیل – میدان اقبال
4- میدان مولوی کرد – میدان اقبال
***********************
بیرجند :
1- میدان اول رحیم آباد – میدان دوم
2- میدان قدس – میدان دوم
3- خیابان نواب صفوی – میدان دوم
4- میدان سوم رحیم آباد – میدان دوم
***********************
بجنورد :
1- سبزه میدان – میدان شهید – مجتمع ارم
2- چهارراه مخابرات – میدان شهید – مجتمع ارم
3- میدان کارگر – میدان شهید – مجتمع ارم
4- خیابان 17 شهریور جنوبی – میدان 17 شهریور – مجتمع ارم
***********************
ساری :
1- میدان مستضعفین – سه راه قارن
2- تقاطع فهنگ و قارن – سه راه قارن
3- میدان شهدا – میدان ساعت – سه راه قارن
4- خیابان مدرس – میدان ساعت – س راه قارن
***********************
سمنان :
1- میدان امام رضا – میدان مطهری – میدان معلم
2- میدان کوثر – میدان معلم
3- میدان امیر کبیر – میدان معلم
4- میدان مشاهیر – میدان معلم
***********************
یاسوج :
1- فلکه ساعت – سه راه بیمارستان – میدان هفت تیر
2- خیابان منتظری – سه راه بیمارستان – میدان هفت تیر
3- پارک چمران – خیابان طالقانی – میدان هفت تیر
4- تقاطع خیابان مطهری و امام – میدان هفت تیر
***********************
زاهدان :
1- میدان آزادی – تقاطع آزادی و امام خمینی – خیابان امام – پاساژ قائم
2- فلکه نفت – تقاطع شریعتی و امام خمینی – پاساژ قائم
3- میدان شهدا – خیابان شریعتی – پاساژ قائم
4- هتل باختر – خیابان شریعتی – پاساژ قائم
5- تقاطع امام خمینی و مقدم – تقاطع شریتی و تامام خمینی – پاساژ قائم
***********************
زنجان :
1- حسینیه اعظم زنجان – سبزه میدان
2- میدان فلسطین – سبزه میدان
3- چهارراه سعدی – عمارت ذوالفقاریها – سبزه میدان
4- بلوار آزادی – میدان انقلاب – سبزه میدان
***********************
شهرکرد :
1- چهارراه اداره برق – میدان فردوسی
2- دروازه فارسون – میدان فردوسی
3- چهارراه بازار – میدان فردوسی
***********************
--------------------------------------------------------------
محل تجمعات سایر نقاط کشور :

استان تهران :
اسلامشهر : خیابان باغ فیض ،
ورامین : میدان اصلی ورامین ،
ری : میدان شهرری ،
رباط کریم : مقابل شهرداری ،
شهریار : خیابان ولیعصر ،
فیروزکوه : میدان امام ،
لواسانات : بلوار امام خمینی ،
پیشوا خیابان شریعتی ،
قرچک ابتدای خیابان محمدآباد ،
هشتگرد : خیابان امت ،
پاکدشت خیابان شهید قمی ،
شهر قدس : میدان قدس ،
ملارد : بلوار رسول اکرم ،
دماوند بلوار خامنه ای ،
نظرآباد میدان شهدا ،
کرج خیابان اصلی گوهردشت ،

استان اصفهان :
کاشان میدان پانزده خرداد ،
سمیرم : خیابان قدس ،
مبارکه خیابان امام ،
نائین : خیابان امام ،
شهرضا : میدان شهدا ،
نطنز : خیابان امام خمینی ،
نجف آباد : روبروی دانشگاه آزاد ،
خوانسار : خیابان امام ،
گلپایگان : سه راه سعیدی ،

استان فارس :
آباده : خیابان امام ،
اقلید : میدان شهدا ،
لار : خیابان طالقانی ،
جهرم : میدان شهدا ،
فسا : روبروی فرمانداری ،
داراب : میدان انقلاب ،
نیریز : میدان 15 خرداد ،
استهبان : خیابان امام ،
فیروزآباد : خیابان روزبه ،
سروستان : فلکه شیخ ،
لامرد : میدان امام ،

استان آذربایجان شرقی :
مراغه : خیابان خواجه نصیر ،
میانه : خیابان امام خمینی ،
مرند : خیابان امام خمینی ،
ملکان : خیابان امام خمینی ،
هشترود : خیابان امام خمینی ،
شبستر : خیابان گلشن راز ،
جلفا : خیابان ولیعصر ،
سراب : خیابان امام خمینی ،
اهر : خیابان شهید رجایی ،

استان آذربایجان غربی :
مهاباد : خیابان جمهوری اسلامی ،
سلماس : خیابان امام ،
نقده : خیابان شهید علمی ،
ماکو ، خیابان امام ،
بوکان : میدان فرمانداری ،

استان ایلام :
آبدانان خیابان طالقانی ،
دره شهر خیابان امام خمینی ،
ایوان خیابان امام ،

استان چهارمحال و بختیاری :
فارسان خیابان شهید بهشتی ،
لردگان خیابان چشمه برم ،
بروجن میدان امام حسین ،
کوهرنگ خیابان مرکزی ،
شلمزار خیابان رسالت ،

استان خراسان رضوی :
سبزوار : خیابان کاشفی ،
قوچان : میدان توحید ،
نیشابور : میدان ایران ،
بردسکن : میدان مرکزی ،
چناران : میدان بسیج ،
تربت جام : میدان مرکزی ،
خاف : میدان خاتم الانبیا ،
فریمان : میدان امام رضا ،
سرخس : میدان مرکزی ،
تایباد : میدان مرکزی ،
گناباد : میدان امام ،
رشتخوار : میدان شهرداری ،
بجستان : خیابان بهشتی ،
تربت حیدریه : میدان مسجد جامع ،
درگز : میدان گلها ،
شاندیز و طرقبه : میدان امام خمینی ،
کاشمر : میدان مرکزی ،

استان خراسان شمالی :
جاجرم : خیابان شهید بهشتی ،
گرمه : خیابان ولیعصر ،
ایور : خیابان ولیعصر ،
اسفراین : خیابان معلم ،
فاروج : خیابان شهید موفق ،
آشخانه : خیابان شهید بهشتی ،

استان خوزستان :
دزفول : خیابان امام خمینی ،
شوشتر : خیابان امام خمینی ،
آبادان : خیابان ولیعصر ،
ایذه : خیابان امام خمینی ،
باغملک : خیابان بهشتی ،
قلعه تل : خیابان 22 بهمن ،
ماهشهر : ناحیه صنعتی ،
مسجد سلیمان : خیابان آزادی ،
لالی : خیابان معلم ،
گتوند : خیابان آزادی ،
بهبهان : خیابان عدالت ،
شادگان : خیابان امام خمینی ،
رامهرمز : میدان آزادی ،
شوش : میدان هفت تیر ،
اندیمشک : خیابان امام خمینی ،
زنجان : زنجان خیابان سعدی ،

استان سمنان :
گرمسار : میدان امام ،
شاهرود : خیابان 22 بهمن ،
دامغان : میدان امام ،

استان کردستان :
سقز : خیابان جمهوری ،
دیواندره : خیابان امام ،
بانه : خیابان امام ،
مریوان : خیابان رجایی ،
بیجار : میدان اصلی ،

استان کرمان :
رفسنجان : خیابان شهدا ،
سرجان : بلوار دکتر صادقی ،
ماهان : خیابان امام خمینی ،
کهنوج : بلوار بهشتی ،
بافت : خیابان امام خمینی ،
زرند : میدان بسیج ،
جیرفت : میدان آزادی ،
بم : خیابان امام خمینی ،

استان کرمانشاه :
اسلام آباد : میدان امام ،
کنگاور : میدان امام ،
دهدشت : میدان مرکزی ،

استان کهکیلویه و بویراحمد :
گچساران : خیابان شهید بلادیان ،
سوق : خیابان امام ،

استان گلستان :
گنبد کاووس : فلکه مرکزی ،
آق قلا : خیابان باهنر ،
آزادشهر : میدان مرکزی ،
کردکوی : خیابان امام ،
بندرگز : خیابان امام ،
بندر ترکمن : خیابان آزادی ،
علی آباد : خیابان امام خمینی ،

استان گیلان :
بندر انزلی : میدان امام ،
لاهیجان : خیابان شیشه گران ؛
کیاشهر : خیابان امام ،
رودسر : خیابان امام ،

استان لرستان :
دورود : بلوار 60 متری ،
بروجرد : خیابان شهدا ،
کوهدشت : خیابان فردوسی ،
نورآباد : خیابان امام ،
پلدختر : خیابان امام ،

استان مازندران :
چالوس : خیابان رادیو دریا ،
بابل : مقابل دانشگاه صنعتی نوشیروانی ،
آمل : خیابان امام رضا ،
نوشهر : میدان همافران ،
بابلسر : خیابان رجایی ،
قائمشهر : میدان طالقانی ،
سوادکوه : میدان شهدا ،
بهشهر : پارک بوستان سرو ،
تنکابن : بلوار جمهوری ،
رامسر : خیابان مطهری ،
نکا : چهارراه امام ،

استان مرکزی :
ساوه : خیابان شریعتی ،
خمین : خیابان شریعتی ،
تقرش : خیابان امام خمینی ،
کمیجان : خیابان معلم ،
دلیجان : خیابان طالقانی ،
محلات : روبروی دانشگاه آزاد ،
آشتیان : خیابان امام ،

استان همدان :
نهاوند : خیابان ابوذر ،
تویسرکان : خیابان شهدا ،
ملایر : چهارراه خیام ،

استان هرمزگان :
کیش : خیابان سنایی ،
قشم : بلوار 22 بهمن ،
حاجی آباد : میدان امام ،
میناب : خیابان شهید امینی ،

استان یزد :
طبس : میدان امام خمینی ،
بافق : خیابان وحشی بافقی ،
میبد : خیابان امام خمینی ،
مهریز : بلوار هفتم تیر ،
اردکان : میدان شهدا ،
تفت : میدان امام ،
اردکان : میدان امام ،

استان سیستان و بلوچستان :
چابهار : بلوار امام ،
زابل : خیابان فردوسی ،
ایرانشهر : خیابان ولایت ،
خاش : خیابان امام

ع.خ و ا.ن روی پل صراط

اعتصاب سراسری، تنها راه به زانو در آوردن رژیم خامنه ای

پدران و مادران ما با اعتصاب علیه شاه نتیجه گرفتند. ما هم اگر واقعا تغییر می خواهیم، می توانیم و باید همان شیوه را پیاده کنیم. اعتصاب سراسری کمترین هزینه ی انسانی و قاطع ترین نتیجه ی سیاسی را به دنبال دارد. این راهکار ظرف چند روزماشین سرکوب خامنه ای را مختل می کند بدون اینکه حکومت بتواند از زرادخانه ی آدمکشی خود برای سرکوب جنبش استفاده کند. تظاهرات خیابانی به تنهایی نمی تواند رژیم را به پذیرش خواسته های دموکراتیک مردم در آورد. قدر هم عده ی مخالفان زیاد باشد تا وقتی که اعتراضات محدود به تظاهرات خیابانی است دیکتاتور به رآی مردم احترام نخواهد گذاشت. فاشیسم تا وقتی تیغ اش می برد از خونریزی ابایی ندارد. بنابراین تظاهرات تنها چاره ی کار نیست. اگر واقعا ۱۹ میلیون نفر به موسوی و ۱۳ میلیون نفر به کروبی رآی داده اند در مجموع رای ۳۲ میلیون نفر از جمعیت فعال این کشور توسط حکومت خامنه ای و شرکا ضایع شده.


اقتصاد کشور را این ۳۲ میلیون نفر می گردانند نه آن دو سه میلیون پاسدار و بسیجی مفتخور رژیم. اگر اکثریت مطلق فعالان اقتصادی ایران باید پای رآی شان بایستند. اگر به قدر آن قهرمانانی که جلوی صف تظاهرات جلوی دیکتاتور سینه سپر می کنند شجاع نیستم و از جان مان می ترسیم، سرکار نرفتن که خطرجانی ندارد. گیریم که همه ی این ۳۲ میلیون ضدولایت فقیه نباشند اما همه که مخالف دولت کودتای احمدی نژاد هستند. پس چه توجیهی دارد که برای دولت غاصب و کودتاچی کار کنیم وقتی که دیکتاتور رآی مان را سوزانده و بهترین جوانان مان را به خاک و خون کشیده است؟

برای به ثمر رساندن این جنبش تا خلع دیکتاتور خامنه ای و اراذل اطرافش بیاید از کارخانه،‌ اداره، پادگان، بازار و مدرسه ی خودمان ‌شروع کنیم تا در نهایت یک اعتصاب سراسری را سازمان دهیم. موسوی هم امروز (شنبه) با هشیاری در سخنرانی اش اشاره کرد که اگر مرا گرفتند اعتصاب کنید. به نظر من حتی نباید منتظر شویم تا موسوی را بگیرند و بعد اعتصاب کنیم. اما خود ما مردم اگر اراده کنیم می توانیم بدون نیاز به آقابالاسر شریان های حیاتی دیکتاتوری را ظرف چند روز مختل کنیم و فقط خدمات حیاتی مثل بیمارستان ها و آتش نشانی و خدمات شهری در خدمت این جنبش باشکوه مردمی باشند. هیچ قدرتی نمی تواند در برابر اراده ی ۳۲ میلیون نفر اعتصابی مصمم بایستند. بیایید دست به دست هم دهیم و قرار بگذاریم که از روزی یکشنبه سر کار نرویم. با یک اعتصاب سراسری تومار این حکومت دروغ و جنایت را در هم بپیچیم و خامنه ای ملعون را هم مثل شاه روانه ی زباله دان تاریخ می کنیم. نترسیم ما همه با هم هستیم.

مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی وزیر احتمالی فرهنگ و ارشاد کابینه میر حسین

در حالی که رقابت های انتخاباتی روز به روز داغ تر می شود و انتظار می رود با پخش مناظره های تلویزیونی کاندیداها ، موتور انتخابات شتاب بیشتری به خود بگیرد ، خبرنگار عصرایران به فهرستی دست یافت که در برخی محافل سیاسی اصلاح طلبان به عنوان اعضای احتمالی دولت میرحسین موسوی مطرح می شود.

تأکید می شود که این فهرست ، “رسمی و نهایی” نیست و تلاش خبرنگاران برای تماس با مسوولان ستاد میرحسین و کسب اطلاعات بیشتر در این باره ، تا لحظه انتشار خبر بی نتیجه بود.

با این اوصاف فهرست زیر که در آن برای برخی پست ها بیش از یک نامزد به چشم می خورد به عنوان “گمانه زنی های موجود” منتشر می شود.

در این میان نام مسیح مهاجری مدیر مسئول روزنامه روزنامه جمهوری اسلامی به عنوان گزینه اول وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به چشم می خورد .

معاون اول: محسن رضایی - محمد هاشمی

سازمان تربیت بدنی: ناصر شفق

معاون اجرایی: محمد هاشمی

میراث فرهنگی: حسین مرعشی - علیرضا بهشتی

محیط زیست: فاطمه هاشمی

معاون برنامه ریزی: باقریان

وزیر کشور: عبدالواحد موسوی لاری

وزیر دفاع: امیر علی امیری

وزیر امور خارجه: صادق خرازی - حسن روحانی

آموزش و پرورش: مرتضی حاجی

علوم تحقیقات و فناوری: مصطفی معین - نجفقلی حبیبی

بهداشت و درمان: روح الله امینی

کشاورزی: کلانتری

وزیر نیرو: بی طرف - زنگنه

بازرگانی: هدایت الله آقامیری

اقتصاد: فرشاد مومنی

راه و ترابری: احمد خرم

وزارت دادگستری: رازینی - شوشتری

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: مسیح مهاجری - معادیخواه - مصطفی تاج زاده - عطریانفر

صنایع و معادن: نعمت زاده - بهزاد نبوی

اطلاعات: یونسی

وزارت کار: جهرمی

تعاون: راه چمنی

ارتباطات: غرضی

سازمان ملی جوانان: ابوالفضل فاتح

منبع: http://teribon.com/1388/03/10/مسیح-مهاجری-وزیر-احتمالی-فرهنگ-و-ارشاد/

توضیح 1: میرحسین موسوی در ابتدای انقلاب سردبیر روزنامه ی جمهوری اسلامی ارگان رسمی تنها حزب رسمی کشور حزب جمهوری اسلامی بوده است.

توضیح ۲: چون امکان لینک دادن یوآرال بالا در بالاترین ممکن نبود مقاله را اینجا پیست کردم.

جعبه سیاهی به نام موسوی - هشداری در آستانه ی یک اشتباه فجیع تاریخی

روی سخن من با کسانی است که به خاطر نفرت از نخاله ای به اسم احمدی نژاد می خواهند رای خود را به جعبه ی سیاه میرحسین موسوی بریزند. می گویم جعبه ی سیاه، چون میرحسین موسوی بیست سال از عرصه ی سیاست ایران غائب بوده است. واقعا هیچ کس، حتی اعضای سبز ستادش به درستی این موجود تناسخ یافته را نمی شناسد. همه ی شواهد به طرز نگران کننده ای نشان می دهند که اعتقادات اسلامیستی موسوی از جمیع جهات تفاوت اندکی با تفکراتی جنون آمیز احمدی نژاد دارد و طرفداران هر گونه اصلاحات در حیطه ی آزادی های مدنی و فرهنگی را ناامید خواهد کرد.


چیزهایی که از موسوی می دانیم (یا فکر می کنیم که می دانیم؟)

- موسوی نقاشی می کشد پس باید انساندوست و دارای تبع لطیف باشد:
هیتلر هم نقاشی می کشید و اصلا انساندوست و لطیف تبع بود. نقاش بودن به خودی خود هیچ چیز درباره ی عقاید شخص نمی گوید.

- بعضی از هنرمندان معروف طرفدار موسوی هستند:
تبلیغ یک هنر پیشه برای یک کاندیدا همان قدر دلیل خوبی است بر اصلح بودن آن کاندیدا که تبلیغ یک ورزشکار برای کولرگازی! این روش تحت تآثیر قرار دادن مردم ساده لوح با توسل به ستاره ها البته یک کلک کلاسیک صنعت تبلیغات است.

یک نمونه جالب از <دلایل> یک هنرمند برای رآی دادن به موسوی: محمد رضا فروتن هنرپیشه ی سرشناس که بعد از دیدن فیلم تبلیغاتی موسوی به ستاد او مراجعه کرده به عنوان دلیل اش برای حمایت از موسوی می گوید: «من احساس می‌کنم حمیات کورکورانه‌ای انجام نمی‌دهم. با دلم جلو آمده‌ام و امیدوارم که کشور ما روزبه روز مملکت بهتر، ‌زیباتر،‌ آبادتر و سربلند‌تر شود». اما یک انتخاب سیاسی درست با یک انتخاب ذوقی (مثل اینکه فیلم یا میوه ی مورد علاقه ی من چیست) فرق دارد. انتخاب سیاسی درست باید به حکم عقل و برپایه ی اطلاعات باشد نه حکم «دل». اینکه دل چند هنرمند موسوی را پسندیده هیچ دلیل خوبی بر آزادیخواهی موسوی نیست.

- موسوی طرفدار آزادی بیان و مخالف حذف و سانسور است:
موسوی در ابتدای انقلاب سردبیر روزنامه ی جمهوری اسلامی بود. روزنامه ی ارگان رسمی تنها حزب رسمی کشور یعنی حزب جمهوری اسلامی. وظیفه ی موسوی در آن زمان همانی بود که امروزی حسین شریعتمداری در کیهان بر عهده دارد یعنی تهدید و ارعاب مخالفان و لجن پراکنی علیه هر کسی که با باند حاکم سازگاری ندارد. الآن هم کاندیدای اصلی احراز وزرات ارشاد در دولت موسوی مدیر مسئول روزنامه ی جمهوری اسلامی حجت الآسلام مسیح مها جری است. مهاجری همان قدر با صفار هرندی فرق دارد که کیهان با جمهوری اسلامی!

- موسوی در دهه ی مصیبت بار ۶۰ جنایتی مرتکب نشده:

- موسوی از نزدیک ترین کارگزاران خمینی و از سال ۶۰ تا ۶۸ سال شخص سوم مملکت بوده است. بنابراین نقش موسوی در تمام جنایات و سوءمدیریت هایی که در آن دهه ی جنایت و وحشت صورت گرفته انکارناپذیر است. از کشتار جمعی مخالفان سیاسی گرفته تا ادامه ی جنگ خانمانسوز پس از فتح خرمشهر تا تشویق مردم به زاد و ولد بیشتر.

انفجار جمعیتی شاید ماندگار ترین مصیبت محصول دوران موسوی باشد چون خمینی جنگ را نعمت می دانست و سودای فتح جهان در سر می پروراند و موسوی هم به عنوان یک سرباز کوچک امامش با تشویق مردم به زاد و ولد بیشتر کاری کرد تا در تولید سرباز برای فتح کربلا و قدس و بعد همه ی جهان به خودکفایی برسد و انصافا تنها در این مورد بسیار موفق عمل کرد. در طی دوره ی تصدی موسوی رشد جمعیت به رقم حیرت انگیز ۳.۵ درصد رسید که پس از نیجریه بالاترین نرخ رشد جمعیت در جهان بود. امروز حدود چهل میلیون جوان نتیجه ی همین سیاست جنون آمیز هستند. طنز تلخ تاریخ این است که بیشتر این جوان های منقعد شده در آن دوران سیاه امروز چنان از تلخکی به نام احمدی نژاد به تنگ آمده اند که موسوی ، این تدارکاتچی بدبختی فعلی شان را، منجی خود پنداشته اند.



- موسوی به اصلاح طلب است:
زیاد روشن نیست که موسوی در مورد دوران موسوم به اصلاحات چه می اندیشد چون در آن دوران او خفقان کامل گرفته بود. این که می گوید در این بیست سال تریبون به من نمی دادند ممکن است در مورد صدا و سیما درست باشد اما در مورد روزنامه های دوران اصلاحات به هیچ وجه درست نیست. مسلما روزنامه های اصلاح طلب خوشحال می شدند اگر می توانستند نظر مثبت موسوی به اصلاحات را درج کنند اما نشانی از این تآیید در هیچ کجا یافت نمی شود.

تنها موردی که می تواند دلیل بر <اصلاح طلب> بودن موسوی باشد حمایت اخیر خاتمی و باند مشارکت از اوست. البته این حمایت هم در پی یک دوره ی مبهم رایزنی، کاندیداتوری، گفتگوی خاتمی و موسوی با خامنه ای و سپس انصراف خاتمی شکل گرفت. در مورد اینکه در این دوره واقعا چه بین این سه طرف گذشته روایت ها مختلف است. کشف حقیقت بده بستان های درون باندهای قدرت هرگز آسان نیست . خود موسوی درباره ی دلیل کاندیداتوری اش می گوید که احساس خطر کرده که کشور بر لبه ی پرتگاه است اما هرگز به دقت روشن نکرده که منظورش چیست. البته موسوی نقدهایی به رسوایی های اداره ی کشور توسط احمدی نژاد دارد اما این نقدها عمدتا از منظر اقتصادی است. عمده ترین آن انحلال سازمان برنامه و بها ندادن به تولیدات داخلی است. تنها موارد نقد فرهنگی قابل ذکر که موسوی اشاره کرده گشت های پلیس اخلاقی است که قول برداشتن آنها را داده است.

موسوی خود را اصلاح طلبی می خواند که به اصول هم پایبند است. البته برای هیچ کس معلوم نیست که این <اصول> چه هستند. در ادبیات سیاسی ایران <اصول> معمولا به خط قرمز های نظام گفته می شود. تا کنون موسوی به این پرسش ها پاسخ نداده که: آیا با لغو حجاب اجباری موافقی؟ آیا با نظارت استصوابی موافقی؟ آیا با رفع تبعیض علیه اقلیت های دینی و بیخدایان موافقی؟ یا با رفع تفکیک جنسیتی در مدارس و تبعیض جنسی علیه دگرباشان جنسی موافقی؟ آیا با لغو مجازات اعدام و قصاص موافقی؟ و در کل آیا با اصلاح قانون اساسی موافقی؟ به احتمال قریب به یقین پاسخ موسوی به همه ی این پرسش ها منفی خواهد بود چرا که موسوی خود را ٬پیرو خط امام٬ می داند و همه ی این موارد در زمان امام اش جزو خطوط قرمز (اصول) رژیم اسلامی شده اند.

گرایش موسوی به اصولگرایان و روی خوشی که به بسیج نشان می دهد به علاوه ی برخورد سرد او با اصلاح طلبانی مثل حجاریان و مشارکت حتی مدافعان پرشور او در طیف خاتمی و کلوپ مشارکت را هم نگران کرده است که مبادا رودست خورده باشند. موسوی در تمام گفتگوها (و نه فقط در فیلم انتخاباتی اش) نشان داده که خود را مدیون اصلاح طلبان نمی داند و می خواهد فاصله ی خود را با خاتمی چی ها حفظ کند تا چه رسد به تحکیم وحدت و جنبش دانشجویی (در واقع موسوی طیف قلابی شیراز را به عنوان تحکیم وحدت به رسمیت می شناسد!). این شکاف میان موسوی و فعالان دوران اصلاحات هر چه بیشتر سر باز کرده و خاتمی و شرکا را از متولی گری این امامزاده ی سبز هر چه ناامیدتر کرده است.

موسوی طرفدار حقوق بشر است:

موسوی یک <منشور> حقوق بشر منتشر کرده که در آن بر آزادی های ٬خدادادی٬ تاکید کرده و از منشور حقوق بشر کوروش هم به نیکی یاد کرده است البته بلافاصله افزوده که کوروش در قرآن به اسم ذوالقرنین مفتخر شده است . این رویکرد ریاکارنه به حقوق بشر البته چیز جدیدی نیست که مدافعان حقوق بشر را ذوق زده کند. دولت اصولگرای احمدی نژاد هم حاضر به پذیرش حقوق بشر ٬اسلامی٬ هست و حتی در قوه ی بدنام قضاییه معاونتی هست به اسم ٬حقوق بشر اسلامی٬ به ریاست محمد جواد لاریجانی. کار این نهاد این است تا به دنیا بگوید که حقوق بشر جهانشمول مصداق ٬امپریالیسم فرهنگی٬ است. این نگرش به حقوق بشر چنان وقیح است که به صراحت می گوید ما شکنجه نمی کنیم بلکه تعزیر می کنیم و اعدام نمی کنیم بلکه قصاص می کنیم!

نتیجه:
رآی دادن به موسوی قمار خطرناکی است روی اسبی که بیست سال است مسابقه نداده و درسالهای سیاه ۶۰ یک عامل فعال در جنایات ج.ا بوده است. هیئت هواداران موسوی شوق وافری دارند تا چنین جلوه دهند که هدف نخست شکست احمدی نژاد است و تفاوت چندانی بین مطالبات موسوی و خاتمی یا کروبی وجود ندارد فرقی نمی کند که در دور اول به کدام یک رای دهید. البته درست است که به هر نحو باید جلو انتخاب دوباره ی این نکبت هزاره ی سوم را گرفت. شاید هم دفع احمدی نژاد و خلاصی از گشت ارشاد نهایت آمال بخشی از هواداران موسوی باشد اما این یک اشتباه فاحش است که فکر کنیم رای دادن به موسوی، رای دادن به آزادی یا حتی رآی دادن به اصلاح طلبی مدل خاتمی است.